- nocens
- nŏcens, entis
part.-adj. de noceo.
- gén. plur. nocentium Her. 4, 15; nocentum Ov. P. 1, 8, 19.
[st1]1 [-] qui nuit, nuisible, malfaisant, pernicieux, funeste [pers. et choses].
- Cic. Nat. 2, 120 ; Juv. 6, 620.
- edere cicutis alium nocentius, Hor. Epo. 3, 3 : manger de l'ail plus empoisonneur que la ciguë.
[st1]2 [-] coupable, criminel.
- Cic. Off. 2, 51.
- nocentissimus, Cic. Verr. pr. 47.
- nocens, entis, m. : un coupable, un criminel, un malfaiteur. --- Cic. Off. 2, 51; de Or. 1, 202.
* * *nŏcens, entis part.-adj. de noceo. - gén. plur. nocentium Her. 4, 15; nocentum Ov. P. 1, 8, 19. [st1]1 [-] qui nuit, nuisible, malfaisant, pernicieux, funeste [pers. et choses]. - Cic. Nat. 2, 120 ; Juv. 6, 620. - edere cicutis alium nocentius, Hor. Epo. 3, 3 : manger de l'ail plus empoisonneur que la ciguë. [st1]2 [-] coupable, criminel. - Cic. Off. 2, 51. - nocentissimus, Cic. Verr. pr. 47. - nocens, entis, m. : un coupable, un criminel, un malfaiteur. --- Cic. Off. 2, 51; de Or. 1, 202.* * *Nocens, nocentis, Participium, siue Nomen ex participio. Cic. Nuisant et portant dommage, Mauvais, Dommageable.\Allium nocentius cicutis. Horat. Plus malfaisant que, etc.\Nocentissima victoria. Cic. Dommageable.\Nocens. Cic. Coulpable.
Dictionarium latinogallicum. 1552.